De zoektocht naar mijn trouwjurk

Zaterdag 29 oktober was het zover; ik ging mijn trouwjurk uitzoeken! Samen met mijn moeder, zus en schoonmoeder ondernam ik deze fantastische en zeer bijzondere bezigheid.

In de dagen ervoor kreeg ik al talloze keren te horen, hoe spannend ze het vonden, maar vooral hoeveel zin ze erin hadden. Ze waren er op en top mee bezig en vooral mijn moeder en zus kregen al natte ogen bij de gedachte dat ik een trouwjurk aan zou hebben. Mijn schoonmoeder, nuchter als altijd, had er ook heel veel zin in, maar huilen om een jurk, dat zal haar niet gebeuren! Dacht ze…. 😉

Ik had er uiteraard ook heel veel zin in, maar was totaal niet zenuwachtig! Ik had een soort berusting, ik vertrouwde er (in tegenstelling tot alle anderen momenten in mijn leven) op dat het goed zou komen.

Als je een website grijs kunt kijken, is mij dat gelukt! Want vanaf het moment dat ik wist naar welke winkel ik wilde gaan en dat is nu zo’n jaar, keek ik iedere dag naar mijn droomjurk! Ik heb er uiteindelijk 6 uitgekozen van de website, maar 1 spande toch wel echt de kroon en ik wist zeker; “dat is hem”!

In de nacht van 28 op 29 oktober zijn mijn hersenen toch met me aan de haal gegaan, want wat heb ik gedroomd! Ik droomde onder andere van een groene jurk die ik aan moest passen! Hij was groen! En niet zo’n beetje groen, maar echt héél groen en hij had ook nog witte stippen! 😮
Badend in het zweet en lichtelijk buiten adem schrok ik wakker. 1 ding wist ik al die tijd, maar toen helemaal, al zeker; “ik wilde geen spierwitte jurk, maar zeker geen groene!”

Na een bakje koffie bij ons thuis, gingen we op pad. Gelukkig was het maar een klein reisje. Vanaf ons huis in Ambacht stonden we namelijk binnen een kleine 10 minuten voor de deur van de door mij zo aanbeden bruidsmode zaak; Pani Moda in Zwijndrecht.

Toen we naar binnen liepen, kreeg ik de schrik van mijn leven! Pontificaal, midden in de winkel, hing een groene jurk! Hij had dan wel geen witte stippen, maar kwam toch heel dicht in de buurt van mijn “nachtmerrie jurk….” 😉
Vervolgens werden we hartelijk ontvangen door Marloes, een jonge meid met, zo kon ik later concluderen, oog voor detail en zeer geschikt voor haar vak.
Marloes bood ons een kopje koffie of thee aan en vertelde ons dat we alvast even rond mochten kijken. Nou, dat lieten we ons natuurlijk geen 2x zeggen! We vlogen naar de rekken en de oh’s en ah’s waren niet van de lucht! Van de 6 uitgekozen jurken die ik op de website had gezien, had ik screenshots gemaakt, zodat ik die sowieso zou kunnen passen. Toen ik 1 van die jurken in het echt zag, gebeurde er iets met me, een dromerig en tikje geëmotioneerd “daar is tie” volgde dan ook uit mijn mond.
Nadat Marloes aan de hand van de foto’s “mijn jurken” uit de rekken had gepakt, meldde ze ons dat ik een goede smaak had, omdat ik onder andere de duurste uit de collectie te pakken had! Deze jurk was helemaal bezet met steentjes en parels, waaronder echte Swarovski! 😮
Nadat mijn moeder, die samen met mijn vader de jurk betaald, was bijgekomen van de schrik, was het moment dan eindelijk daar; ik mocht gaan passen! 🙂

Maar eerst moesten we nog een moeilijk puntje zien te takkelen; schoenen…
Marloes adviseerde mij de jurken niet met blote voeten te passen. En zwarte laarsjes onder een trouwjurk is ook niet zo charmant, dus het was slim en netjes om bijpassende schoentjes aan te doen, die in de winkel uiteraard ook te koop zijn.
Nu zou je misschien denken; schoenen, wat is daar nou zo moeilijk aan?! Nou, als je schoenmaat 43 hebt, is daar heel veel moeilijk aan! Dat is natuurlijk een niet zo’n alledaagse maat, die de meeste winkels niet standaard in het assortiment hebben. Maar met de 53 afgevallen kilo’s is er klaarblijkelijk ook wat van m’n voeten afgegaan, want ik paste in maat 41! En ze zaten nog lekker ook! Ongelofelijk! 😮

Toen was het echt zo ver!
Ik kreeg speciale onderkleding aan en de eerste en tevens droomjurk, werd van de hanger gehaald. Wat een gedoe om zo’n ding aan te trekken! Kapsels worden geruïneerd en m’n bril hing keer op keer op “half zeven”! Maar natuurlijk geeft dat niet! Want je wil maar 1 ding; Zien hoe die jurk staat!
Tijdens het omkleden, vroeg Marloes of mijn aanstaande een beetje zijn best had gedaan met het aanzoek. Met een grote glimlach op mijn gezicht vertelde ik over het bijzondere moment in Turkije en vooral de timing. Het aanzoek kwam natuurlijk vlak nadat ik vier maanden opgenomen was geweest en was ook nog is heel onverwacht, wat toen maar ook nu nog altijd, veel emoties bij mij naar boven brengt.
Nou dat begreep Marloes wel en ze beaamde dat die aanstaande van mij dat inderdaad heel goed gedaan had allemaal!

In de omkleed ruimte hingen een aantal grote spiegels en op het moment dat Marloes me vroeg of ik me even om wilde draaien zodat ze de jurk dicht kon doen, zag ik mezelf voor het eerst in een trouwjurk! Wat een bijzonder moment zeg! Ik begon gelijk enthousiast te roepen hoe mooi ik hem vond en daar werd in de winkel natuurlijk op gereageerd! De moeders en zus zaten dan ook vol spanning naar het gordijntje te staren, wat de winkel scheidt van de pasruimte. Toen alles dicht en op zijn plek zat, kon ik hem eindelijk laten zien! De tissues waren direct niet aan te slepen, de monden vielen open en vervolgens waren de superlatieven niet van de lucht! Vol trots en met een gezicht dat straalde wiegde ik voorzichtig heen en weer voor de spiegel, waarvan er ook een groot exemplaar in de winkel te vinden was. Wat was tie mooi!
Vol overgave riep ik dat ik “hem” gevonden had! Maar al snel realiseerde ik me dat ik wel nog even verder wilde passen, omdat deze kans zich hoogstwaarschijnlijk maar 1 keer in mijn leven voordoet.

Na was hijswerk om de eerste jurk uit te krijgen en wederom een bril die ik ergens halverwege mijn lichaam op kon vangen, was het de beurt aan jurk nummer twee; “de Swarovski jurk”!
Deze leek veel op de vorige, maar was hoger gesloten en had dus weinig decolleté.
Toen ik mezelf zag was het duidelijk; “Deze was nog mooier!”
Als me dit bij iedere opvolgende jurk zou gebeuren, zou het een lange middag worden….
Vol trots liet ik mezelf zien in de winkel! Ook de rest vond deze erg mooi en de volgende zakdoeken werden uit de doos gehaald….
Ik verklaarde dat ik me hier lekkerder in voelde, omdat je niet zoveel borst ziet. Ik heb daar niet zoveel mee. Dat komt misschien ook omdat ik na het afvallen erg onzeker ben geworden over mijn borsten, omdat ze er nu niet bepaald heel mooi bij hangen. Met de nadruk op hangen….
Wederom riep ik dat ik “hem” gevonden had, maar dat ik wel nog even verder wilde passen  hoor! 😉

Toen kwam jurk nummer 3. Deze jurk had mijn moeder uitgekozen en vond ik direct ook erg mooi. Het was heel wat anders dan de vorige twee, want hij was veel minder opvallend versiert. Deze jurk kon je dan ook het beste plaatsen onder de noemers; “klassiek en subtiel”.
Toen ik in de spiegel keek, viel mijn mond open! Heel anders, maar “wauw”, wat mooi!
Ook deze jurk was hoog gesloten. Alleen zag ik daar iets aan. Toen Marloes mij vroeg wat er dan mis mee was, kon ik dat niet goed omschrijven. Na wat gehakkel eindigde ik met het woord “potsierlijk” en dat ik daar iets anders voor zou willen, een ander mouwtje.
Ik besloot hem eerst zo te laten zien aan de rest. Die vonden hem erg mooi, maar snapten ook dat ik wat aan de bovenkant zag.
Toen kwam de expertise van Marloes om de hoek! Ik haalde mijn armen uit de mouwen en de bovenkant werd naar binnen gestopt. Ze spelde er vervolgens kapmouwtjes op die qua uitstraling overeen kwamen met de ceintuur rond mijn middel. Oh my God! Dit was fantastisch! Zo was de jurk echt heel mooi! Omdat hij vooral bij mij borsten wat groot was, zat hij niet helemaal netjes, maar hier konden we goed door heen kijken. Deze jurk zorgde weer voor wat breekmomentjes bij mijn aanhang. Ook nuchtere schoonmams hield het toen niet meer droog….
Om er bijna kierewiet van te worden besloot ik dat dit écht de mooiste was tot nu toe! De andere 2 konden terug naar de winkel en had ik “afgeschreven”. 😉

Over jurk nummer 4 en 5 kan ik kort zijn. Nadat Marloes me erin had gehesen, wist ik genoeg; “dit gaat hem niet worden”. Wel heb ik de jurken natuurlijk even geshowd aan mijn “aanhang”, maar zij deelden mijn mening en al snel werden de jurken uitgedaan en terug in de rekken gehangen.

Mijn 6e en tevens laatste keus vanaf de website, heb ik niet gepast. Dit was namelijk een jurk voor bruiden met een maatje meer. Deze jurk begon pas op maat 44 en dat is voor mij tegenwoordig véél te groot! 😉 Marloes verduidelijkte dat als je de jurk dan een aantal maten in moet nemen, het moeilijk is, om dat heel netjes te laten worden.
Wel apart hé dat mij dat blijft trekken, die mode voor een maatje meer. Marloes snapte er ook niets van, is er zoveel keus, kies je die jurk! Maarja, als je in zo’n korte tijd zoveel afgevallen bent, lijkt het net of je hersenen dat niet goed bij kunnen benen ofzo. Ik zie mezelf  namelijk echt niet als iemand met maat 38/40….

Omdat ik er nog niet helemaal zeker van was, wilde ik toch graag nog een jurk passen. Marloes hield een jurk, die ik niet nader ga omschrijven, omhoog. Ik gilde: “nee, echt niet! Verschrikkelijk!” en “ik wil geen strapless!”, maar Marloes gaf niet op! Ze vertelde me dat ze hem helemaal kon veranderen, er mouwtjes aan kon zetten en er bepaalde, voor mij “verschrikkelijke” versiering, eraf kon halen. Terwijl ik dacht; “dit heeft geen zin, allemaal weggegooide tijd”, kreeg Marloes me toch zo ver en ze hees me erin. Toen ze vroeg of ik me om wilde draaien, zodat ze de jurk dicht kon doen, gebeurde er iets magisch; “Oh my God! Dit is hem! Wat mooi!”, was wat ik dacht. Uit mijn mond kwam weinig, hij viel alleen wel wagenwijd open van verbazing…
Snel paste Marloes het een en ander aan, zodat ik hem bijna geheel wenselijk “verbouwd” kon laten zien aan de achterban.
Ook hun monden vielen stuk voor stuk open en de tissues kwamen er weer aan te pas! Dit was hem! Mijn stralende gezicht maakte het plaatje compleet! Ik was eruit! Ik had mijn droomjurk gevonden!

Echt bizar hé?! Een jurk die je op het haakje echt helemaal niks vind, maar je vervolgens doet stralen en doet beseffen dat je “hem” gevonden hebt!
En die Marloes is echt een toppertje! Als zij niet zo vol had gehouden, had ik nu misschien in een “2e keus” “onze dag” door moeten brengen! 😉

Nadat mijn moeder met Marloes het financiële gedeelte had geregeld, moest ik “hem” echt uit. Dat wilde ik helemaal niet! Het voelde zo vertrouwt, het liefst had ik er nog úren in gelopen…. 🙂

Weer omgekleed naar mijn dagelijkse kloffie, bedankten we Marloes hartelijk en verlieten we alle vier de winkel met een grote glimlach op ons gezicht!

Als verrassing voor de moeders en zus reden we naar T-beaune’s huiskamer in Ambacht, waar er een heerlijke high tea klaarstond, zodat we onder het genot van heerlijke scones, sandwiches, wraps, brownies, bonbons en stukjes taart konden nagenieten van het fantastische jurken avontuur!
We raakten er niet over uit gepraat! Vooral het feit dat “de jurk” echt heel anders is dan de andere die ik gepast heb en de overeenkomsten ver te zoeken zijn, bleef ons verbazen!

Bij thuiskomst heb ik vol enthousiasme aan Lars verteld hoe gaaf het was! Na het vertellen kwam bij mij alle spanning eruit en liepen de tranen over mijn wangen. Het was echt een dag om nooit te vergeten!
Ook heb ik hem de foto’s laten zien van de jurken die het niet geworden zijn. Over de afgevallen jurken was hij maar matig positief. Vooral het feit dat mijn figuur, waar ik het afgelopen jaar zo hard aan gewerkt heb, volgens hem niet genoeg tot uiting kwam, vond hij erg jammer.
Nadat ik hem verzekerd had dat de jurk die het geworden is, heel anders is, heb ik verder niets meer gezegd. En dat ga ik tegen jullie ook niet doen! 😉

Terwijl ik dit type zijn er inmiddels al weer wat dagen verstreken sinds mijn zoektocht. Iedere avond voordat ik ga slapen en iedere ochtend als ik wakker word, kijk ik even naar de foto van “mijn jurk”. Keer op keer tovert het een glimlach op mijn gezicht en kan ik maar 1 ding denken; “Mijn jurk is echt de mooiste die er is! 😀

 

Reacties

Reacties