Ziek zijn is zo’n makkelijke bezigheid nog niet, deel 3

Vandaag weer een nieuwe update over het “ziek zijn”, want dat ben ik nog steeds… Inmiddels is het 5 weken aan de gang en begin ik het, zoals je zult begrijpen, behoorlijk zat te worden! De laatste weken heeft er een hoop onderzoek plaats gevonden en daar is heel misschien een diagnose uit gekomen. Ik snap dat dit een beetje vaag klinkt, maar het is gewoon niet duidelijk of het gene wat gevonden is, ook de veroorzaker is van de klachten. Dat is nog even afwachten dus! Benieuwd wat er allemaal is onderzocht en uiteindelijk is gevonden? Lees dan snel verder!

Op 01 februari had ik een vervroegde afspraak met de MDL-arts. Een super lieve vrouwelijke dokter, die me direct op mijn gemak stelde! Ze onderworp me aan een vragenvuur en onderzocht mijn buik. Ze besloot wat onderzoeken aan te vragen. Zo moest ik direct bloed gaan prikken. En dus kreeg ik 2 A4-tjes mee die bijna helemaal vol stonden met alles waar het bloed op onderzocht moest worden! Onder andere lever-, nier- en schildklierfuncties, bloedbeeld en ook op coeliakie, wat kan wijzen op een glutenallergie. Er moest een buikoverzichtsfoto gemaakt worden, ontlasting onderzocht worden en op 10 februari zou er een kijkje in mijn darmen genomen worden door middel van een colonscopie.

Tegen het laatste zag ik als een berg op! Het leek me niet niks, zo’n darmonderzoek!
De dagen verstreken en verliepen zoals de weken ervoor; in de ochtend ware ontlasting explosies, waarbij ik ongeveer een uur aaneengesloten op het toilet zat, daarna heel de dag loze aandrang, waarbij ik om de tien minuten toch zeker wel naar de wc kon en pijn, veel pijn in mijn buik, waardoor ik het grootste gedeelte van de dag als een dood vogeltje op de bank lag. Af en toe ging ik weer eens naar buiten, een blokje lopen of een bezoekje aan een winkel, aangezien je soms gewoon echt iets nodig hebt. Je kunt je misschien voorstellen, dat ik voortdurend op eieren liep, aangezien ik continue het gevoel had naar de wc te moeten…

Al snel werd het donderdag 09 februari, de dag voor het darmonderzoek en dus de dag van de eerste voorbereidingen. Je darmen moeten namelijk volledig schoon zijn. Door deze voorbereidingen worden ze schoongespoeld en zullen de artsen alles goed kunnen zien.
Vanaf 12.00uur mocht ik niets meer eten en moest ik 2 laxeertabletjes innemen. Hier heb ik niets van gemerkt. Vanaf 15.00uur mocht ik alleen nog maar heldere dranken drinken, zoals bijvoorbeeld water, slappe thee, gezeefde bouillon of crystal clear.  Om 18.00uur moest ik een zakje poeder oplossen in water, dat opdrinken en vervolgens binnen 3 uur 2 liter heldere dranken drinken. Tegen dit zakje heb ik als een berg opgezien! Aangezien ik al moeite heb met een dropdrankje, dacht ik dat dit niet makkelijk ging worden… Maar schijn bedriegt, want het was verre van vies! Super zuur, maar daar hou ik van, dus zonder een centje pijn, nam ik de vloeistof, bijna zonder te hoeven kokken, in. Na een uurtje zette ik het op een rennen, wat een explosies zeg! Maarja, het kwam in ieder geval goed op gang. 🙂 Gelukkig voelde ik het goed aankomen als ik naar de wc moest, maar vervolgens was er dan ook geen houden meer aan! Ik probeerde het Lars uit te leggen door te vergelijken met het gat in de rug van een walvis en de kracht waarmee hij daar water uit spuit. Van Lars moest ik toen stoppen met mijn verhaal en ik denk dat jullie ook wel genoeg weten… 😉
Rond 21.00uur vielen de explosies stil en besloten we, na het nog even aangekeken te hebben, drie kwartier later naar bed te gaan. Met een onderlegger op bed en inlegger in mijn onderbroek maakte ik een onrustige nacht door. Geslapen heb ik amper. Dit komt ook, doordat mij was geadviseerd mijn slaaptablet niet in te nemen, omdat ik anders niet optijd wakker zou kunnen worden voor de volgende voorbereidingen. Die volgende voorbereidingen moesten namelijk getroffen worden om 04.30uur! Dus om 04.00uur stond de wekker en ging ik samen met Lars, die solidair was zoals altijd, uit bed. Na een beker slappe thee, besloot ik dat ik klaar was voor mijn 2e zakje. Deze ging iets moeilijker dan de dag ervoor, maar nog veel makkelijker dan ik mij had voorgesteld! Ik was echt trots op mezelf! 🙂 Vervolgens moest ik nu binnen 2 uur 2 liter drinken. Na ongeveer een uur kwamen de explosies weer op gang om rond 06.30uur te stoppen. Met het drinken was ik een kwartier voor tijd klaar. Dit is me wel zwaar gevallen… Het is dan ook echt niet makkelijk om zo vroeg op je nuchtere maag en in zo’n korte tijd 2 liter koude drank naar binnen te werken. Ik werd er echt kots misselijk van! En door het gebrek aan brandstof in mijn lijf had ik het ook nog eens steenkoud!

Rond 08.00uur kwamen we aan op de poli. Zittend in de wachtkamer, realiseerde ik mij dat ik me in tijden niet zo goed had gevoeld! Ik had geen pijn, geen aandrang en volgens Lars weer wat kleur op m’n wangen en praatjes voor tien! Een logische beredenering bracht ons dat dit kwam doordat mijn darmen nu helemaal leeg waren. Niet veel later kwamen de zenuwen; “wat zou mij allemaal te wachten staan?” en belangrijker nog; “wat zou er uit het onderzoek komen?”. Rond 08.30uur werd ik geroepen. Ik nam afscheid van Lars en liep mee met de verpleegkundige. In de voorbereidruimte maakte ze me klaar voor het onderzoek. Ik deed mijn onderkleding uit en kreeg een infuus in mijn arm, plakkers op mijn borst, een knijper op mijn vinger en een bloeddrukband rondom mijn arm. Vervolgens nam de verpleegkundige een vragenlijst bij me af. Op een gegeven moment kwam ons praatje op het onderwerp afvallen. Ze vond het super knap wat ik had gepresteerd en betrok al snel haar collega in het verhaal, die ook gelijk aan mijn bed kwam staan. Even later kwamen er nog meer verpleegkundigen aanlopen, die ook al snel door hun collega’s op de hoogte werden gebracht. Dat resulteerde erin dat ik binnen niet al te lange tijd 5 verpleegkundigen om mijn bed had staan die ik vol trots mijn “afval verhaal” vertelde! 😉
Na een klein kwartier was ik helemaal klaar voor het onderzoek, maar werd ik maar niet opgehaald. Ik raakte aan de praat met mijn buurman, een gezellige man van, ik schat, midden 50. We hadden samen de grootste lol, de verpleegkundigen grapten al dat ze het jammer vonden dat we later uit elkaar gehaald zouden worden! 😉
Rond 09.00uur concludeerde de verpleegkundige dat de arts het “van eieren maakte” en ik concludeerde op mijn beurt dat Lars inmiddels vast “op eieren zat”! Ik zou namelijk oorspronkelijk om 08.30uur geholpen worden en het onderzoek zou een half uur duren. Maar om 09.00uur lag ik nog steeds te wachten! De verpleegkundige besloot Lars op de hoogte te brengen en precies op dat moment werd ik opgehaald!
Tien minuten later arriveerde ook de dokter. Het onderzoek kon beginnen! Hij diende mij het roesje toe en stelde mij op mijn gemak door me te zeggen, dat ik het gewoon over me heen moest laten komen. Ik voelde me duizelig worden. Ik weet nog dat ik mee heb gekeken op het scherm en dat ik op een gegeven moment aangaf dat ik pijn had. Verder weet ik niets meer van het onderzoek! Het is een groot gat in m’n geheugen! Ook wat ik gezien heb op het scherm weet ik niet meer. Het eerstvolgende wat ik weer weet is dat ik op de uitslaapkamer was en dat Lars bij me werd gebracht. Na een zoen vertelde ik hem dat ik me niets meer kon herinneren en dat ik benieuwd was naar de uitslag. Maar Lars wist die uitslag allang! Het was mij ook al verteld, maar ik was het vergeten… Dus Lars vertelde het me nog maar een keer. De uitslag was dat er niets gevonden is, het er allemaal goed uitzag en er voor de zekerheid hapjes zijn genomen uit mijn dikke- en endeldarm.
Toen ik weer wat bij de mensen was, kreeg ik een kopje thee en een schaaltje met koekjes van de verpleegkundige. En dat smaakt best als je ruim 22uur niet gegeten hebt! 🙂 Niet veel later werd ook mijn infuus en alle andere toeters en bellen verwijderd en mocht ik naar huis. Zwalkend aan Lars z’n arm liep ik naar de auto. Onderweg stelden we ouders en schoonouders telefonisch op de hoogte. Thuis aangekomen bracht ik nog wat vrienden en familie op de hoogte via de app, at ik een broodje en gingen Lars en ik daarna lekker naar bed.
De rest van de dag hield ik me rustig. Ik voelde me nog wat zwabberig en had erge krampen in mijn buik. Dit kwam waarschijnlijk door de lucht die in mijn darmen was gespoten tijdens het onderzoek. ‘S avonds kwamen mijn ouders op bezoek. Ook de rest van het weekend kreeg ik visite en ben ik verwend met kaarten, bloemen, planten en andere lieve cadeautjes! Iedereen nogmaals heel erg bedankt hiervoor! 🙂

De dag erna had ik geen kramp meer. In plaats daarvan was de aandrang en “oude” pijn weer terug van weggeweest! 🙁 Mijn darmen vulde zich natuurlijk nu weer met ontlasting en daarmee waren de klachten ook weer terug. Echt super jammer, ik had echt even de hoop dat het over was….

Gelukkig had ik afgelopen woensdag alweer een afspraak met de MDL-arts voor alle uitslagen. Ik zou ze hieronder kort benoemen:

Bloedonderzoek
Alle uitslagen waren goed, behalve 2 leverfuncties, die waren licht verhoogd. Deze zullen vervolgd worden doordat ik over een paar weken weer prik, tijdens de volgende afspraak krijg ik de uitslag daarvan.

Buikoverzichtsfoto
Op deze foto zijn geen bijzonderheden gezien.

Colonscopie
Tijdens het kijkje in m’n darmen zijn geen bijzonderheden gezien, behalve dan dat een gedeelte van de endeldarm erg rood was. Dit kan komen door het veel moeten persen door de veelvuldige aandrang. De hapjes van de dikke darm waren goed. In de hapjes uit de endeldarm zijn lichte ontstekingswaarden gevonden. Dit zegt echter niets en komt waarschijnlijk ook door het vele persen. Hierdoor maak je zeg maar een soort van schaafwond en daardoor zie je een lichte verhoging in de ontstekingswaarden.
Door deze uitslag is Colitis Ulcerosa met 100% uitgesloten! 🙂

Ontlastingonderzoek
Er zijn geen bacteriën gevonden in m’n ontlasting. Wel zijn er 2 parasieten gevonden! 1 van deze 2 komt bijna bij iedereen voor. De andere komt ook bij veel mensen voor en hoeft alleen behandeld te worden als er klachten zijn. Aangezien ik klachten heb en beide parasieten gevoelig zijn voor dezelfde soort antibiotica, zullen ze beide de komende 10 dagen worden behandeld. Deze 2e parasiet kun je krijgen door sla te eten. Aangezien er hier een jaar tijd zo’n 5 zakken en een krop per week doorheen gingen, is dit dus niet heel vreemd! Leuk hoor afvallen… 😉

Zoals ik in mijn inleidende praatje al zei, kan de dokter niet met alle zekerheid zeggen dat de klachten ook echt door deze parasiet(en) worden veroorzaakt. Wel zijn we ze nu met 3 tabletten antibiotica per dag aan het bestrijden. Behalve deze medicijnen, moet ik ook flink wat zakjes laxeerpoeder per dag slikken. Dit heeft de dokter besloten, omdat ik geen klachten had toen mijn darmen leeg waren vooraf aan het onderzoek. Doel van deze zakjes is nu, om dagelijks dit resultaat te bereiken en samen met de antibiotica mijn klachten eens en voor altijd uit te roeien! En ook al slik ik nu 4 zakjes per dag, een hobby gaat het nooit  worden hoor! 😉
De dokter verwacht dat ik na een dag of veertien (nu dus nog 9), verbetering merk. Afwachten maar weer!

Zo, jullie zijn weer wat wijzer over mijn gezondheidstoestand. Het is een redelijk boekwerk geworden zie ik. Maarja, jullie zijn dan nu ook wel heel goed op de hoogte! 😉
Ik wil nog wel even zeggen, mocht dat niet helemaal duidelijk zijn geworden, dat het darmonderzoek mij echt 100% is meegevallen! Mocht je zelf of iemand in je omgeving binnenkort zo’n onderzoek moeten ondergaan, neem dan even contact op met mij en alle zenuwen verdwijnen als sneeuw voor de zon! 😉

Als laatste wil ik al mijn volgers ontzettend bedanken voor de massale steun na mijn vorige “ziek zijn” bericht! Dit doet mij ontzettend goed en geeft mij de kracht om niet op te geven! Dank jullie wel allemaal! ♥

Reacties

Reacties