Afgelopen donderdag was het tijd voor alweer mijn 11e afspraak met de diëtiste. 11, het gekkengetal. En achteraf was het ook best een gekke afspraak….
Benieuwd naar het verloop? Lees dan gezellig mee!
Het begon om 08.55uur, ik kreeg ineens een sms’je van de diëtiste! Ze vroeg me, als ik er al klaar voor was, alvast die kant op te komen, omdat ze nu al tijd had. Ik appte op mijn beurt mijn schoonmoeder, omdat zij me even zou brengen, aangezien fietsen nog geen optie is. Mijn schoonmoeder en ik waren er allebei klaar voor en dus liepen we uiteindelijk om 09.15uur de praktijk binnen. Een kwartier te vroeg, tijd die ik voor mijn lange verhaal door alle gebeurtenissen van de afgelopen tijd, misschien best wel eens nodig kon hebben!
De afspraak begon dit keer niet met het gebruikelijke; “Wat zie je er goed uit”, maar in plaats daarvan zag ik een zorgelijk gezicht die vroeg wat er met me aan de hand was.
Ik deed mijn verhaal van A tot Z. Af en toe sloeg ze een zucht van verlichting. Vooral bij de zin; “de scopie was ook goed”, zag ik zichtbare opluchting op haar gezicht. Achteraf bleek ze bang voor het ergste, aangezien bloed en slijm bij de ontlasting inclusief pijn in je buik toch best wel wat alarmbellen doet rinkelen…. En dat ik volgens de huisarts te jong zou zijn voor deze meest afschrikwekkende ziekte, was ook volgens haar grote lariekoek!
Ik mag me echt gelukkig prijzen met hopelijk een kwaaddoenende parasiet, want dat deze verschrikkelijke ziekte geen leeftijd kent, daar ben ik de afgelopen week wel mee geconfronteerd! 🙁
Maar goed, ik dwaal af. Ik zit nog steeds bij de diëtiste en zij hoort vol ongeloof en lichtelijk boos en teleurgesteld mijn verhaal aan. Boos omdat ik het juist zo goed heb gedaan, zo goed had gepresteerd het afgelopen jaar en ik dit dus juist helemaal niet verdiende of kon gebruiken!
Waar ik op mijn beurt heel benieuwd naar was, is of zij dit vaker had gehoord. Misschien was er ook wel een link met het afvallen. Als je galstenen kunt krijgen door het afvallen, waarom dit dan niet!
Er hadden zich wel wat vergelijkbare situaties in het verleden voorgedaan. Alleen bestonden die dan voornamelijk uit óf langdurige diarree, óf langdurige pijn, maar eigenlijk nooit samen.
Ze vroeg me op haar beurt of ik iets aan mijn voeding kon merken. Natuurlijk had ik ook daar al eens bij stil gestaan, maar werd daar echt geen wijs uit! De ene keer at ik een bord patat met een snack en had ik nergens last, de volgende keer at ik een salade met gerookte kip en krioelde ik over de bank! Echt geen pijl op te trekken dus!
Ze vertelde me dat ik wellicht baat kon hebben bij een lactosevrij dieet. Aangezien melk een veelvoorkomende veroorzaker is van deze klachten en ze er in het verleden goede resultaten mee had bereikt.
Ze nam een lijst met me door en vertelde me over de producten van Arla en Alpro, die lactosevrij zijn. En in 1 blik zag ik dat het echt niet alleen maar om melk en yoghurt zou gaan wat even verboden terrein zou zijn, maar ook verschillende koeken, sausen en bepaalde soorten (vooral gepaneerde) vlees en vis.
Ze zette de lijsten voor me op de mail en adviseerde me er zeker over na te denken of ik hier wat mee wilde gaan doen.
Vervolgens was het tijd voor de weegschaal! En hoewel ik die normaal vreesde om wat ik te zien zou krijgen, deed ik dat nu ook, maar nu vooral omdat ik bang was voor een te laag getal! Ik snap dat dit wat tegenstrijdig kan klinken, maar een streefgewicht is niet voor niets een streefgewicht, dat betekend dat je daarop wilt blijven zitten, en niet dat je dan nog meer afvalt terwijl je veel meer eet dan normaal en niet sport of überhaupt beweegt!
Daar komt nog bij dat er verschillende mensen in mijn omgeving me de laatste week hadden aangesproken over hoe ik eruit zag en dan vooral over het feit dat ik nu toch wel heel erg ging tekenen in mijn gezicht.
Dit is natuurlijk het laatste wat je wilt, bezorgde blikken in plaats van de opmerking dat ik er goed uitzie!
Maar goed, zoals ik al zei, eet ik me echt rot en kan ik er dus vrij weinig aan doen op het moment. Stress en pijn vreten gewoon letterlijk aan je en dat gerommel qua ontlasting helpt natuurlijk ook niet mee….
Uiteindelijk viel het nog mee en woog ik 2,5 kilo minder ten opzichte van de vorige weging eind december. Er was een tijd dat ik 2,5 kilo per week afviel, maar als er al 55 af zijn en je totaal geen overgewicht hebt, is ook 2,5 kilo best veel.
De diëtiste adviseerde me naast het eventueel lactosevrije eten, meer te gaan eten van wat ik wel mocht; bruin brood, noten, extra toetjes, enzovoort.
Heel de middag heb ik nagedacht, voor en tegen argumenten overwogen en met wat mensen erover gepraat. Uiteindelijk heb ik nadat ik het er met Lars over heb gehad de knoop doorgehakt; Ik ga voorlopig lactosevrij eten. Baat het niet, dan schaadt het niet.
En dus dook ik vervolgens de trapkast en koelkast in opzoek naar “verboden” producten. En dat zijn er nog een hele hoop! Etiketten, etiketten en nog eens etiketten en allemaal even secuur lezen, wat had ik me op mijn hals gehaald!
Inmiddels, ik type dit zondagmiddag, ben ik bijna 3 dagen verder en kan ik concluderen dat het me goed afgaat! En als flink pluspunt smaakt ook de lactosevrije yoghurt erg goed! 🙂
En zelfs het etentje gisteren, waar ik best tegenop zag, is mij uitstekend bevallen! We gingen tapas eten bij “Het zusje”. Een superleuk concept, waarbij je iedere keer op een lijstje invult welke 2 gerechtjes je die ronde wilt eten. Ik had een “eigen” lactosevrije kaart en zag dus precies wat ik wel of beter niet kon nemen. De ene keer was iets helemaal niet geschikt, de andere keer lieten ze iets weg en weer een andere keer kreeg ik het gerechtje gewoon net zo opgediend als de rest. Zelf in de toetjes had ik nog aardig wat keus en ik heb daar dan ook volop van genoten! 😉
Nu zijn jullie vast ook wel erg nieuwsgierig naar de werking op mijn klachten! Maar dat verschilt nog teveel per dag om daar echt iets heel zinnigs over te kunnen zeggen. Qua pijn gaat het wel aardig goed, maar dat zou natuurlijk ook door de antibiotica kunnen komen, waarvan ik de kuur inmiddels heb afgerond. Over de ontlasting kan je ook niet veel zeggen, aangezien ik 4 zakjes laxeermiddel per dag gebruik en het dus logisch is dat het dun is. Wel voel ik me sinds vrijdag fitter en heb ik weer veel meer zin om iets te ondernemen of te doen! Dat kan ook, aangezien het gewenste resultaat van de zakjes is bereikt en ik al bijna een week vrijwel geen loze aandrang meer heb! 🙂
Al met al voelt het lactosevrije leven goed en gaat het ook qua klachten de goede kant op!
Wordt vervolgd! 😉
Hehe meissie fijn. dat het weer een beetje de goede kant op gaat hoop dat je darmen door lactose vrij te eten denken dit is het .
Goetjes aan Lars en voor jou een dikke knuffel