5 mei 2017, Bevrijdingsdag. Een hele bijzondere Bevrijdingsdag! Wordt het een Bevrijdingsdag in de breedste zin van het woord, of ben ik aan het einde van de dag helemaal niet meer in feest stemming?
Je vraagt je vast af waar dit over gaat! Dat zal ik je vertellen! Lees je gezellig mee?
De Dordtenaren en voetballiefhebbers onder ons begrijpen misschien wel waar ik met bovenstaande tekst op doel. Precies, de degradatiestrijd van FC Dordrecht!
Ik kon de plaatselijke kranten niet openslaan of Facebook niet openen zonder er mee geconfronteerd te worden; “Op vrijdag 5 mei was het erop of eronder voor FC Dordrecht!”. Alsof ik dat nog niet wist en alsof ik al niet zenuwachtig genoeg was! Ik kon de dagen ervoor bijna nergens anders aan denken! “Wij” moesten minimaal gelijkspelen, dan waren “we” veilig! We gingen er daarbij even vanuit dat Achilles ’29 echt niet met dubbele cijfers zou winnen van Jong PSV. Eigenlijk moesten “wij” Den Bosch gewoon met 0-10 klop geven, dan zou de pers wel anders gaan praten en verdienden “we” het gewoon om in de Jupiler League te blijven!
Dat verdienden “we” natuurlijk sowieso! Kom op, 2 seizoenen geleden speelden “wij” nog eredivisie!
Even een korte uitleg voor de mensen die het toch allemaal gemist hebben en geen hout snappen van wat ik hier boven allemaal aan het raaskallen ben….
FC Dordrecht verkeerde het afgelopen seizoen in extreem zwaar weer. Er was gerommel binnen de club en ook de prestaties op het veld waren niet “je van het”. Na de winterstop werd het allemaal wel erg penibel! Het verschil tussen “ons” en de nummer laatst, Achilles ’29 werd namelijk steeds kleiner! Met nog 3 speelrondes te gaan stond de wedstrijd Achilles ’29 – FC Dordrecht op het programma. Het “gat” bedroeg toen 3 punten en dus zouden “wij” het hier wel even afmaken. Nou niet dus! Gelukkig maakte “onze” Erol Alkan er in extremis nog net 2-2 van, waardoor de 3 punten verschil behouden bleven, maar meer zat er die avond niet in.
Dan zou het de voorlaatste speelronde, tegen Emmen in eigen huis wel gebeuren! Maar ook daar trok “onze” FC aan het kortste eind. Het werd maarliefst 0-4! Maar het bleef onrustig op de tribunes. Ondertussen werd namelijk door een heel groot gedeelte van het aanwezige publiek helemaal niet meer naar het veld aan de Krommedijk gekeken, maar naar hun telefoons! Want hoe bracht Achilles het eraf in Doetinchem, op bezoek bij de Graafschap? Dat was de grote vraag! Na een spannende slotfase met heel veel kansen voor de Graafschap, speelde Achilles knap gelijk en dus bedroeg het verschil toen nog maar 2 punten! Alles hing dus af van die laatste wedstrijd! FC Dordrecht nam het in Den Bosch op tegen FC Den Bosch en Achilles ’29 speelde in eigen huis tegen Jong PSV.
Aangezien het verschil 2 punten bedroeg + een groot aantal doelpunten in het voordeel van “onze” FC, was gelijkspelen genoeg om “ons” te handhaven in de Jupiler League. Verliezen en winst van Achilles, zou degradatie naar amateur niveau betekenen en wellicht de doodsteek voor de club…
Lars, Tamara en ik besloten samen met ongeveer 270 andere FC Dordrecht supporters op vrijdag 5 mei af te reizen naar stadion de Vliert in Den Bosch. Er vertrokken vanuit Dordrecht 2 volle bussen en plus minus 60 auto’s. Wij reisden met z’n drietjes met laatst genoemde.
Echter leek het er in de namiddag van 5 mei op dat de rechtbank bepaalde wie er degradeerde, in plaats van de spelers op het veld. Iets met financiële zaken niet op orde hebben, leningen in Brazilië en als sanctie 3 punten in mindering door de KNVB. Het betaald voetbal in Groesbeek hing nu aan een wel heel dun zijden draadje! Het draadje werd in Dordrecht door dit besluit echter steeds dikker, een enkeling haalde zelfs al opgelucht adem.
Ik deed dat niet. De soap sleepte al enkele dagen voort. De woorden spoedzitting, drie punten aftrek en spoedappel doemden in elk artikel op. Achilles legde zich niet bij de uitspraak van de rechter neer en bleef vechten, dat was wel duidelijk!
Dan moest FC Dordrecht het maar beslissen in plaats van de rechter; winnen dus! 1 team 1 taak!
Rond 17.30uur meldde we ons in het supportershome. We betaalden de kaarten en wachtte rustig totdat we deze zouden krijgen. Om 18.15uur was dat zover! De Bossche politie besloot dat wij niet voor 19.00uur aan mochten komen bij het stadion en dus kregen wij de kaarten niet eerder dan driekwartier daarvoor.
Toen om 18.30uur ook mijn zus zich vanaf haar werk naar het stadion had gehaast, konden we vertrekken! Ondertussen werden de laatste bus reizigers gefouilleerd en konden ook hun bijna vertrekken!
Een klein uurtje later kwamen we aan bij stadion de Vliert. We parkeerden de auto en liepen richting uitvak. Daar werden we gefouilleerd en niet veel later liepen we het stadion in. Vanuit Den Bosch zelf was er duidelijk niet veel animo voor deze wedstrijd, het uitvak leek wel voller dan de rest van het stadion bij elkaar! 😉
En dat uitvak liet zich ook heel duidelijk horen! Zelfs tijdens de warming-up waren we al sterk vocaal aanwezig! En dan waren de mensen die met de bus kwamen, er zelfs nog niet!
De rest van de avond is alleen maar te beschrijven als bizar!
Zo begon de wedstrijd met een minuut stilte, omdat er de afgelopen week een belangrijke clubicoon van FC Den Bosch was overleden. Uiteraard stonden ook wij een minuut lang letterlijk stil bij dit trieste nieuws.
Na een paar minuten spelen kwam er een grote groep Bossche “supporters” binnen aan onze linkerkant. Dat zorgde voor enige reuring. Ze provoceerden met woord en gebaar. Ik had er geen lekker gevoel bij. Ik legde gelijk een verband met het vuurwerk dat van buiten het stadion richting ons vak gegooid werd voor de wedstrijd en de tumult die toen ontstond.
Maar goed, de wedstrijd ging verder. Hier overigens nog geen vuurwerk te zien. Wel een penalty, die zelfs “onze” Timmy -penaltykiller- Coremans niet kon keren; 1-0.
Ondertussen kregen we het bevrijdende nieuws uit Groesbeek, dat Achilles daar inmiddels al achterstond met 0-2. Gejuich, terwijl je zelf 1-0 achter staat is overigens best apart!
Na twee derde van de eerste helft gespeeld te hebben, klonk er een harde knal aan de eerder genoemde linker kant. Er werd vuurwerk gegooid, gingen fakkels aan en er ontstond een boel rook. Dat vuurwerk werd ook op het veld gegooid en ging daarbij rakelings langs een 13-jarige ballenjongen, die van schrik in huilen uit barstte en getroost door spelers, samen met hen het veld af liep. De wedstrijd werd gestaakt.
Nadat die gekken het stadion hadden verlaten ging de wedstrijd verder. Later hoorde ik dat het jochie gelukkig met de schrik was vrij gekomen. Wel had hij waarschijnlijk een gehoorbeschadiging opgelopen. Hij werd in de catacomben door zijn aanwezige ouders opgevangen en is met hen naar huis gegaan. Voor de vuurwerk gooiende “supporters” heb ik geen goed woord over! Sowieso heb je geen vuurwerk nodig om van voetbal te genieten, hoef je je eigen stadion niet in de hens te steken en al helemaal geen ballenjongen te verwonden! Ze konden hem zien zitten hé?! Hersenloos ben je in mijn ogen!
Maar goed, terug naar de wedstrijd. Na een uur, die uit 3 kwartier voetbal en 1 kwartier staking had bestaan, was het rust. De stand nog steeds 1-0 en het spel niet hoogstaand. Achilles stond inmiddels 1-3 achter. Goed nieuws, als het zo zou blijven tenminste….
In de rust werden we opgeschrikt door reanimerende hulpverleners aan de al 2x eerder genoemde linker kant. Daar stonden wij dan, gespannen voor het lijfsbehoud van onze club, terwijl daar iemand lag te vechten voor zijn of haar leven… Later hoorde we dat het een mannelijke steward was, die onwel was geworden. Uit respect werden de spelers die ondertussen alweer op het veld stonden, gevraagd weer naar de kleedkamer te gaan tot de man was overgedragen aan ambulance personeel, die inmiddels aanwezig waren. Niet veel later verliet de man onder ons luid applaus en “you never walk alone”, op een brancard het stadion.
De 2e helft begon. Dordt was feller en alerter. Loerde naar een kans en kwam af en toe goed voor de goal. Het bleef helaas bij kansen. Wat hadden we graag willen juichen! 1-1 had ook echt minimaal verdiend geweest! Het goede nieuws was dat Jong PSV nog 2 doelpunten had gemaakt in Groesbeek en dus met 1-5 had gewonnen!
WE HADDEN HET GERED! Ook volgend jaar speelt FC Dordrecht in de eerste divisie van het betaalde voetbal!
Na een bizarre avond vol afkeer, angst, verdriet en hoop, was er opluchting, heel veel opluchting!
De spelers bedankten ons en wij hen. Onder begeleiding van politie en ME verlieten we vervolgens het stadion en reden we met een gemengd gevoel richting huis. Maar 1 ding is zeker, ook volgend jaar ben ik weer van de partij, of we nu strijden voor promotie of vechten tegen degradatie!