09 juni 2017, wat een bijzondere dag! Want niet alleen mijn overleden nichtje had jarig geweest en 17 jaar geworden, ook vrienden van ons trouwden en ik ging voor de eerste keer in mijn leven mijn jeugdidool live op zien treden!
Benieuwd naar mijn belevenissen op deze bijzondere dag? Lees dan snel verder!
Ik stond op met een dubbel gevoel. Het stroomde buiten van de regen. Ik dacht gelijk aan Johan en Nicole, die elkaar vandaag hun jawoord zouden geven. Gelukkig was de ceremonie pas vanmiddag, maar ze zouden vast al foto’s gaan maken in de ochtend. Hopelijk wordt het snel droog! 🙂
Het dubbele gevoel kun je je vast voorstellen. Alhoewel het vandaag een feestelijke dag zou worden, had hij een zwart randje. We hadden namelijk vandaag gewoon naast een bruiloft en een concert een verjaardag moeten hebben van een puber. Helaas werd daar in 2007 een stokje voor gestoken. En daarom vierde we vandaag geen verjaardag, maar de geboortedag van mijn nichtje. Ze had 17 jaar geworden. Keer op keer vraag ik mij af hoe ze er nu uit had gezien. Ze leeft nog altijd in mij voort als dat knappe 6-jarige meisje. Mijn nichtje waar ik altijd mega trots op was en nog altijd ben!
Rond 14.00uur stonden mijn zus en moeder voor de deur. De zon scheen en het trieste aangezicht deze morgen, had plaats gemaakt voor een stralende lente dag! 🙂
We spoedden ons naar het gemeentehuis van Hendrik ido Ambacht. We waren getuigen van een prachtige ceremonie, waarbij menig traantje werd weggepinkt. Vooral het intrede nummer van de bruid met haar vader gaf een extra brok in mijn keel. “Dochters” van Marco Borsato schalde door de ruimte. Dit maakte onze dag compleet. Met de gedachte bij mijn nichtje en bij de avond wanneer ik deze zanger live zou zien optreden, waren de zakdoeken niet aan te slepen.
Aan het einde van de ceremonie, kreeg ik menig “nu jij bijna hé?” en “nog 4 maandjes, dan ben jij aan de beurt” op me af gevuurd. Ik realiseerde me heel goed dat het nu toch best dichtbij kwam. Vooral als mensen die redelijk dichtbij je staan ook trouwen en je zelf zo op en top in de voorbereidingen zit, is dat heel bijzonder.
De rit in de auto en de tijd dat mijn zus en ik nog bij mijn ouders zaten, totdat de tijd daar was om richting Wantijpark te gaan, deed het praatje bruiloft de ronde. Uiteraard over de bruiloft van die middag, maar vooral over de verschillen met die van ons. Alles kwam voorbij, van jurk tot muziek. 1 ding was zeker, door deze dag had ik nu nog meer zin gekregen in 07 oktober!
Rond 16.30uur was het zover, mijn zus en ik vertrokken richting het Wantijpark in Dordrecht, waar we die middag en avond “Live at Wantij” bij zouden wonen. Omdat onze vader gewoon vreselijk lief is, bracht hij ons tot aan een afgezette zijstraat, waardoor wij na een kleine 5 minuten lopen op het festivalterrein aankwamen.
Diggy Dex vermaakte op dat moment het al aanwezige publiek. Wij besloten ook snel onze gekregen plastic picknickkleedjes een plekje te geven en om in het heerlijke zonnetje te genieten van deze relaxte en vrolijke muziek. 🙂
Om 17.30uur sloot Diggy zijn optreden af en nam de “huis dj” voor een half uur het stokje over. Wij besloten, voordat de ergste drukte zou beginnen, dat het nu een mooie tijd was om wat te eten te halen. Tamara ging op pad naar het horeca plein, somde via Whatsapp een lijstje met beschikbare mogelijkheden op en stuurde vervolgens een foto door van de menukaart van het gekozen Surinaamse kraampje. Niet veel later zat ik te smullen van de Surinaamse bami met kipfilet in ketjapsaus! 🙂
Om 18.00uur begon het optreden van Danny Vera, bekend als huiszanger van het bij mij populaire voetbal praatprogramma “VI”.
De singer songwriter sloeg ons om de oren met verschillende songs in de Americana style. En een paar liedjes zijn dan best leuk om te horen, maar op een gegeven moment kwam het echt onze neuzen uit! Dan is een uur best lang, zullen we maar zeggen…. 😉
Voorlopig zaten we nog steeds op onze kleedjes in een heerlijk zonnetje! Maar toen het tegen 19.30uur liep en wij eens om ons heen besloten te kijken, schrokken we ons rot! Wat een mensenmassa! 😮 We deden allebei nog even een plasje bij het dichtbijgelegen Dixie plein en ruimden daarna onze kleedjes op. De rest van de avond zouden we staand doorbrengen.
Om 19.30uur was het tijd voor de trots van Dordt; Nielson! Hij en zijn band speelden de sterren van de hemel! Van “sexy als ik dans” tot “glimp van de duivel”, alles kwam voorbij! Het hele veld zong driftig mee en wij ook! En omdat mijn zus niet al te goed de teksten van deze muziek beheerst, had ik wat te compenseren! 😉 Het ging uit volle borst van; “Ergens in een hotelsuite, ik zou wel willen slapen maar toch ook weer niet” tot “Ik steek mijn kop in het zand. Eh eh, eh eh”.
Rond 20.30uur zat het blokje Nielson erop en gingen we aftellen, nog 30 minuten!
Het werd voller en voller op het veld. Op Facebook lazen we dat er op dat moment 8500 man aan publiek aanwezig was! 😮 Allemaal in afwachting van onze Marco…
Ik besloot een paar minuten voor 21.00uur nog even mijn jas aan te doen. De koukleum in mij vond het namelijk toch wat frisjes worden… 😉 Mijn zus daar in tegen hield haar jas stevig om haar middel geknoopt en heeft hem zelfs niet aan gehad op de terugweg naar huis!
Stipt om 21.00uur was het zover! Met als intro de klanken van het nummer “Muziek” kwam mijn jeugdidool het podium op gestormd! Overmand door emoties stroomden de tranen over mijn wangen. Dit was zo ontzettend mooi! En dan uitgerekend op deze dag…. (Op het moment van typen, 1 week na het festival, heb ik zelfs nog steeds een zakdoek nodig, nu ik aan dit moment terug denk 😉 )
In het maarliefst 1,5uur durende optreden kwamen heel veel hits aan bod, was er zelfs tijd voor een praatje, dronk hij een biertje die hij aangereikt kreeg vanuit het publiek en vertelde hij over de emotionele periode die hij kortgeleden doormaakte, doordat zijn schoonmoeder overleed.
Hij wisselde mooie rustige nummers af met up tempo songs en maakte er een echt feestje van!
Vooral de nummers “Dromen zijn bedrog” en “Rood” waren omgetoverd tot echte dansnummers door de stevige beat die eronder was gezet.
En terwijl ik nog tientallen nummers kon opnoemen die hij niet had gedaan, kwam uitgerekend halverwege het concert het nummer “Dochters” voorbij. Denkend aan de stralende bruid die middag, mijn eigen bruiloft die in het verschiet ligt en mijn nichtje, kwamen de waterlanders weer tevoorschijn… Nu weet ik dat ik op het moment best emotioneel incontinent ben, maar deze avond maakte ik het wel heel bond… 😉
Helaas kwam “mijn” nummer niet voorbij. “Waarom nou jij”, het liedje die ik als 8-jarige met een borstel in mijn hand voor de spiegel stond te playbacken, stond niet op de playlist.
Teleurgesteld was ik niet, want wat een fantastische avond had ik gehad! Of zeg maar gerust een fantastische dag, met al die emoties van vreugde en van verdriet, van herinnering en opwinding!
Rond 23.00uur verlieten we het park en liepen we richting de weg, waar onze vader ons weer op zou pikken. Ik keek nog even naar boven, 1 ster straalde net iets meer dan de rest. Deze dag vergeet ik nooit meer…. ♥
Wat een dag Sam een met heel veel emoties maar fijn dat je het goed heb kunnen afsluiten met de muziek van Marco .
En ja voor jullie schiet het nu ook al op ook jullie krijgen een fantasie dag daar ben ik van overtuigd dikke knuffel
Nou he Annie? Het was echt zo’n speciale dag! Denk er nog veel aan 🙂
Jah, het schiet zeker op! We kunnen al bijna niet meer wachten! 😉
Bedankt voor je lieve reactie weer! -xxx-