Weer een foto met een heel verhaal vandaag! Nu, bijna 7 jaar later kan ik er best wel om lachen, maar toen kon ik dat echt niet! Benieuwd naar het verhaal achter foto 13 in deze rubriek? Lees dan snel verder!
En je raadt het vast al door het inleidende praatje, het verhaal achter deze foto is niet zo leuk. Vandaar dat ik hem ook heb bewaard om als 13e te plaatsen, want het is een echte “ongeluksfoto”….
Ik hoor jullie denken; “Maar aan deze foto is toch niets mis?!”. Nee, dat klopt. Aan de foto op zich niet, maar wel met wat eraan vooraf ging. Ik zal het vertellen!
Op 1 juli 2010 werd ik de trotse eigenaar van een gloednieuwe lime groene Chevrolet Spark met alles erop en eraan! Dakrails, verchroomde handgreepjes, hele stoere velgen en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik was maar wat trots op mijn aanwinst en daar kwam bij dat ik ook nog eens de eerste was die in Dordrecht in deze uitvoering rond reed! Ik stal iedere keer als ik de weg opging weer de show!
Ook Lars, die toen nog geen rijbewijs had, was heel trots op mij en mijn nieuwe vriend op 4 wielen! We vonden het dan ook echt niet erg om in het weekend een stukje te toeren!
In september van dat jaar gingen we een weekje op vakantie naar Center Parcs “de Huttenheugte” in Dalen. Het ruim 2 uur durende ritje naar Drenthe vonden we voor het eerst helemaal niet erg! We voelden ons immers net de koning en koningin in mijn gave auto!
We vermaakten ons op het park en besloten na buienradar goed in de gaten gehouden te hebben, die vrijdag naar Movie Park Germany te gaan. Dit was vanaf onze tijdelijke verblijfplaats net wat dichterbij dan vanaf Dordt of Ambacht. En met de aanwezige kortingsbonnen werd het ook nog eens een vrij voordelige aangelegenheid voor iets waar we al heel lang naartoe wilden.
Uiteraard draaide ik voor die ruim 1,5uur durende reis mijn hand weer niet om, ik had immers een spiksplinternieuwe bolide naast het huisje staan!
Wel maakte ik me een beetje zorgen om de Duitse autobahn en om de Duitse mentaliteit op de weg. Ik had nog nooit in Duitsland gereden en hoorde de wildste verhalen. En aangezien Lars nog geen rijbewijs had, kon hij het ook niet even overnemen.
We kozen er daarom voor de avond voor ons Duitse avontuur nog even naar de plaza van het park te gaan, er een drankje te doen en te genieten van de live muziek die er die avond zou zijn.
Tegen 23.00uur fietsten we terug richting ons huisje. Mijn auto stond er nog altijd naast te glimmen! Door de lantaarnpaal die er naast stond, viel er licht door het raam mijn auto in. En hoe dichterbij we kwamen, hoe meer ik een “niet pluis gevoel” kreeg.
Ik besloot mijn auto maar even van dichtbij te gaan bekijken. Maar heel dichtbij hoefde ik niet te komen, ik zag het vrijwel meteen, er zat een groot gat in mijn voorste rechter zijraam! 😮
Ik snakte naar adem, wist niet wat ik moest doen en besloot als een hysterica te gaan gillen! Dit was verschrikkelijk! Mijn auto, net 2 maanden oud en nu al zo toegetakeld! 🙁
Lars belde, na eerst mij tot rust te hebben gemaand, het alarmnummer van het park.
Direct kwam er een beveiliger. Lars belde ondertussen het noodnummer van het autoglasbedrijf wat in mijn autopapieren stond. Nadat de beveiliger het raam verder naar binnen kapot drukte met angst voor vallend glas onderweg, reed de beveiliger met mij ernaast de auto naar de hoofdparkeerplaats vooraan het park. Wachtend op de meneer van het glasbedrijf, hadden we het over de toedracht. Was het opzet geweest of misschien een ongelukje van iemand? Als het laatste het geval was, dan had ik minimaal een briefje onder de ruitenwisser verwacht, dus die viel snel af. Wel konden we ons nog voorstellen dat het zonder opzet gebeurt was, maar dat diegene het misschien helemaal niet heeft door gehad!
Die middag hadden we namelijk het geluid van bladblazers rond ons huisje gehoord! En toen zou er zomaar een steen of iets anders scherps met de kracht van de bladblazer voor het gat in het raam hebben kunnen gezorgd!
Maar hoe dan ook, ik had een kapot raam en daar baalde ik van! Er flitste van alles aan me voorbij; “zou het wel opgelost kunnen worden?”, “konden we morgen wel naar Movie Park?”, en nog urgenter, “konden we maandag wel naar huis?!”.
Na een uur of wat reed er een busje van een glasbedrijf het terrein op. De meneer stelde zich vriendelijk voor en ging direct aan de slag. Hij had wel al aan de telefoon gezegd dat hij het model raam waarschijnlijk niet had, omdat het zo’n nieuwe auto was.
En dat klopte. Er was nog geen 1x een nieuw raam voor een Spark nodig geweest, dus dat raam had hij niet. Het werd een plexiglas raam. Weer een primeur om trots op te zijn! 😉
Het was nog een hele operatie; de stukjes raam die nog in de sponning zaten, werden er vakkundig uitgehaald, de hele auto werd van top tot teen gestofzuigd en het plexiglas werd geprepareerd en er kundig ingezet.
Toen alle rommel was opgeruimd en de rust weer een beetje was wedergekeerd, werd pijnlijk zichtbaar welke schade het vallende glas had aangericht! Mijn gehele deur, zowel aan de binnen- als buitenkant zat onder de krassen! Ik kon wel janken! Omdat ik dat al genoeg had gedaan, besloot ik dat toen niet te doen en vooral rustig te blijven, ik was immers goed verzekert!
De aardige “glasmeneer” nam afscheid na alle benodigde papieren ingevuld te hebben. En nadat de beveiliger ons op het hart had gedrukt de dag erna aangifte te doen, namen we ook van hem afscheid en reden we terug naar het huisje.
Na een onrustige nacht, belde we ’s ochtends vroeg de politie van Coevorden, de gemeente waar Dalen onder valt. We maakten een afspraak aan het einde van de middag om aangifte te doen en besloten toch die dag naar Movie Park Germany te gaan om niet helemaal onze vakantie te laten verpesten. Het plexiglasraam kon namelijk volgens de vakkundige “glasmeneer” bijna net zoveel hebben als een echt raam en ik kon er met een gerust hart de snelweg mee op. 🙂
Uiteindelijk hebben we een heerlijke dag gehad, waarbij we genoten hebben van alle attracties en de rondlopende bekende figuren! Samen met wat bekende tekenfilmfiguren is ook de bovenstaande foto gemaakt. Gelukkig konden we toen weer lachen. 🙂
Uiteindelijk is het met de auto ook allemaal goed gekomen. Na een krappe 2 maanden had ik als eerste in Nederland een nieuw raam in mijn Spark en is de rechter buitenkant van de auto volledig overgespoten en ook de binnenkant helemaal gefikst. Ook het rinkelende glas geluid, wat we nog steeds hoorden als de deur dicht werd gedaan, was toen eindelijk weg, nadat de deur nog een keer helemaal uit elkaar is geweest. Over de toedracht hebben we nooit antwoorden gekregen. Center Parcs trok al snel zijn handen er vanaf en ook de politie vond verder onderzoek niet nodig. Gelukkig was ik goed verzekert en heeft het mij niet veel kosten opgeleverd! 🙂
Eind goed, al goed dus. En een hele vrolijke foto als bewijs, dat je ook best na een hele vervelende avond een hele leuke dag kunt hebben! ♥
