Mijn bezoek aan de diëtiste, deel 6

Vaak was ik best gespannen voor de afspraak met de diëtiste, daar heb ik sinds ik op gewicht ben eigenlijk vrijwel geen last meer van. En daarom stond ik op donderdag 06/07 dan ook vrolijk onder de douche, verzorgde ik met gemak mijn kleding, make-up en kapsel en fietste ik iets over half 10 goed gemutst weg vanaf ons woonhuis.
Ben jij benieuwd of er na de afspraak ook nog reden was toch vrolijk zijn? Lees dan snel verder!

Iets voor de afgesproken tijd riep de diëtiste me binnen. Ze vroeg direct hoe het ging, waarop ik als een sneltrein begon te vertellen over hoe druk ik het wel niet had, dat m’n hapjes zo goed lopen en dat er een hoop op ons afkomt wat betreft de bruiloft.
Ze besloot direct m’n website en de daarop staande pagina over de catering erbij te pakken. Ze werd er echt mega enthousiast van en ze vond het erg leuk dat ik er zo serieus mee bezig was. “Je weet immers nooit wat de toekomst je op dit vlak zal brengen!”, aldus de diëtiste.

Vervolgens vroeg ze voorzichtig en met een knipoog of ik niet teveel snoep tijdens het maken van de hapjes. Ik antwoordde lachend dat dit reuze meevalt, maar dat als ik een dag bezig ben wel af en toe wat neem, omdat ik anders toch echt omval! 😉
Ik gaf ook toe dat ik echt wel eens een dropje, chocolaatje, koekje of ijsje eet, maar dat ik daarna altijd de draad weer oppak en niet denk; “Nu heb ik een stuk chocola op, dan kan ik ’s avonds dat koekje ook wel nemen bij de koffie, de dag is nu toch al verziekt!” En dat is ook volgens de diëtiste het hele “eieren eten”! Het is of/of en niet en/en! Ik heb volgens de diëtiste de slag dan ook echt goed te pakken! 🙂

Toen was het zover om op de schaal te gaan staan. Het klinkt gek, maar de bedoeling was dat ik aangekomen zou zijn. De laatste keer in april (ik heb daar om de een of andere duistere reden geen verslag van geschreven), zat ik echt op een historisch diepte punt qua gewicht en daar moest echt weer wat bij. Mijn doel was immers een gezond BMI  en dan moet het zeker niet neigen naar ondergewicht!
De weegschaal gaf 1,5kg meer aan dan de laatste weging! We waren allebei helemaal blij! 1,5kg in 2,5 maand, dat is echt niet verkeerd! Ik heb met de combinatie van gewicht en mijn lengte van 1.76 meter een gezond BMI! Ik heb zelf nog 3 kilo “schommel ruimte”. 🙂

Na het wegen hadden we nog even een praatje over hoe hard sommige mensen kunnen zijn. In de periode na de enorme gewichtstoename vroegen mensen namelijk te pas en te onpas of ik zwanger was. Dat was door combinatie leeftijd en gewicht niet heel gek, maar wel heel moeilijk om te horen. Maar nu met een weegschaal die inmiddels 57 kilo minder aangeeft, wordt het nog gevraagd! Ja, je leest het goed, er wordt gevraagd of ik zwanger ben!!!! Op vakantie zelfs 2 keer! Ik snoer mensen dan snel de mond met; “Nee hoor, ik ben niet zwanger. Ik ben wel 57kg afgevallen en dit is een restje vel, ja dat heb je nu eenmaal, als je in 11 maanden tijd zoveel afvalt!” Ik sta gelukkig op dit moment heel sterk in mijn schoenen en dat maakt ook dat die mensen zich harder schamen dan ik. Wat natuurlijk geheel terecht is! Maar het is niet leuk! En als ik Lars niet in bedwang had gehouden, hadden die mensen nu nog een blauw oog gehad denk ik! Hij kon ze wel kielhalen! Ook mijn ouders werden echt heel verdrietig toen ik ze dit vertelde. Heb je zo hard gewerkt….
En oké, ik heb een buikje én de leeftijd waarop je kan verwachten dat iemand aan kinderen begint, maar mensen als je het niet zeker weet, dan vraag je het niet! Je hebt echt geen idee wat je bij iemand aanricht….

We maakten een nieuwe afspraak eind september en spraken af dat we daarna afscheid van elkaar zullen nemen. Dat wordt na bijna 2 jaar dan ook echt wel tijd! Uiteraard volgt er van deze afspraak nog een verslag, waarmee ik mijn afvalrace definitief af zal sluiten! ♥

Reacties

Reacties