The wedding countdown; foto 18

Met nog iets meer dan 1 week tot de bruiloft, is vandaag logischerwijs het een na laatste artikel in “the wedding countdown” aan de beurt!
Zoals eerder aangekondigd, gaan de laatste 2 artikelen allebei over een foto, vandaag is de voorlaatste foto van de reeks dus aan de beurt.
Benieuwd naar het verhaal achter deze foto met 2 piepjonge en hele verliefde mensen? Lees dan snel verder!

Deze foto is gemaakt op 21 mei 2008, op de dag van mijn 21e verjaardag en is tevens de eerste foto waar Lars en ik samen opstaan!
Om meerdere redenen een bijzondere foto, want Lars ging voor het eerst mijn familie ontmoeten, sliep voor het eerst bij ons thuis en ik was officieel volwassen en volgens de wet onafhankelijk!

Hij werd gelijk door mijn familie in hun harten gesloten, ik kreeg zelfs vaak te horen dat ik “deze” echt niet moest laten gaan, dit was een “goede”! 😉

Mijn ouders zijn helemaal gek van hun bijna officiële schoonzoon en ook mijn zus kan het heel goed met hem vinden! Natuurlijk hadden ze al snel een klik doordat we alle drie op Sandido zaten én tamboer waren en mijn zus Lars daardoor even lang kent als ik. Maar dat we een aantal keer met z’n drieën op vakantie zijn geweest en elke thuiswedstrijd van FC Dordrecht met z’n drieën naast elkaar op de tribune zitten, bewijst wel dat die twee ook echt gek op elkaar zijn! Voor mij heel erg fijn om zo vaak de twee mensen waar ik mega veel van hou tegelijkertijd om me heen te hebben! 🙂

Ook zijn ouders vonden deze vriendin al snel een “blijvertje” en zijn inmiddels helemaal in hun nopjes met mij als hun bijna officiële schoondochter! En ik heb er naast hele lieve schoonouders, zomaar een “broer” bij! En alhoewel we Lars zijn broertje minder vaak zien dan mijn zus, heb ik ook hem echt in mijn hart gesloten en is hij me heel dierbaar!
Aangezien ik de jongste ben van het gezin, is het erg leuk een bijna zwager te hebben die jonger is dan ik en die aan mij advies vraagt. We sturen elkaar dan ook regelmatig berichtjes, die soms serieus, maar het vaakst heel grappig zijn.

En met Lars heb ik er ook een hele grote familie bij gekregen! En aangezien alle familieleden van zijn vaders kant in Ambacht wonen, zien we ze regelmatig en helpen ze mij vaak “uit de brand”. Zo hoef ik maar te bellen en brengen ze me naar een afspraak, “rapen ze me op” als ik gevallen ben en beuren ze me op als ik me rot voel.
Doordat ik weinig “officiële” familie hebt, voelt dit heel fijn en als het vaak gehoorde “warme bad”.

Op de dag dat bovenstaande foto werd gemaakt, hadden Lars en ik het voorrecht al deze mensen nog te mogen ontmoeten en beter te leren kennen. En nu het inmiddels bijna 9,5 jaar later is voelen wij ons hele gelukkige mensen met al deze lieve dierbaren om ons heen. We kunnen dan ook echt niet wachten, om te midden van jullie, eindelijk “JA” tegen elkaar te zeggen! ♥

Reacties

Reacties