Vandaag het eerste artikel in de nieuwe rubriek; “after the wedding”! Het gaat vandaag over mijn te gekke vrijgezellenfeest! Inmiddels is dat al een paar weekjes achter de rug en zijn we natuurlijk zelfs al getrouwd, toch neem ik je graag nog even mee naar die mooie zaterdag in september. Benieuwd? Lees dan snel verder!
Al weken was ik in mijn hoofd aan het bedenken wanneer mijn vrijgezellenfeest kon zijn. Lang dacht ik aan zaterdag 16 september. Echter begon die dag steeds meer ingevuld te worden en week ik uit naar de woensdag erna. Lars had al laten vallen dat een week 7 dagen heeft en toen ik dat ging beredeneren, kwam ik er snel achter dat iedereen ook makkelijk een doordeweekse dag zou kunnen en dus kwam ik bij woensdag de 20e uit!
Die bewuste zaterdagochtend maakte ik me niet zo druk. We zouden rond 13.00uur naar de stad vertrekken om een hamburger te gaan eten bij m’n zus, die als vrijwilliger van Dordtpride achter een hamburger kraampje zou staan.
Rond half 1 liep ik naar de garage, waar Lars bezig was en die vertelde dat we eerst langs zijn ouders moesten, voordat we naar de stad gingen. Zn moeder had namelijk net gebed. Ze was bezig met de administratie voor de Zonnebloem, waar ze hoofd vakantie is, en de printer was ermee gestopt. Dit moest Lars ala minute oplossen en dus moest mijn zus maar even wachten. Na wat gescheld van mijn kant; “kan dat nou niet even wachten”, “waarom lost ze het niet zelf op” en “dat kind staat maar op ons te wachten met der hamburgers, in de regen”, beëindigde Lars mijn relaas met de woorden; “Laten we nou maar even gaan, anders kan ze niet verder”. En dus reden we iets voor enen de kant van z’n ouders op.
Om exact 13.00uur stapten we het huis van Lars zijn ouders binnen. Niets vermoedend deed ik de deur naar de woonkamer open, waarna er hard; “VERRASSING!” tot me kwam. Ik schrok me rot, er ontstond kortsluiting in mijn hoofd en dus draaide ik, even hard als ik naar binnen liep, weer om. Na wat lieve woorden van Lars besloot ik toch maar weer naar binnen te gaan. Mijn vrijgezellenfeest was begonnen! 😀
Het was ook wel redelijk gek dat Lars zijn vader op de trap zat. Die zat daar achteraf gezien, om een mooi shot te nemen van mijn verbaasde hoofd, wat redelijk gelukt is… 😉 Ook mijn zus was gewoon aanwezig! Niets hamburgers! Het was allemaal verzonnen om mij om de tuin te lijden! De Dordtpride was er wel echt die dag, maar of er hamburgers stonden, dat weten we nu nog steeds niet! 😉
Toen ik iet wat van de verbazing was bekomen, besloot ik alle dames te begroeten. Lars en zijn vader verlieten ondertussen de door 8 vrouwen ingenomen woning en wensten me veel plezier.
Ik kreeg toen een mooie sjerp en kroontje met daarop de tekst; “Bride to be”, die ik gelijk om en op deed. 🙂
Pas toen ik goed en wel was bijgekomen en was geland, zag ik dat er echt gruwelijk veel eten op de tafel stond! Alle dames hadden wat gemaakt en we gingen dus eerst met elkaar high tea’en!
Ik genoot van al het lekkers! Er waren onder andere zelfgemaakte scones, brownies en wraps en ook de meest lekkere taart die mijn schoonmoeder in haar assortiment heeft, had ze gemaakt; witte chocolade cheesecake! 😀 Ook waren er heel veel verschillende blikjes met losse thee in heerlijke smaakjes! Heel vervelend allemaal! 😉
Ik vermaakte me tussen al dat snoepen door prima en had het reuze naar m’n zin! De leukste anekdotes en verhalen vlogen door de ruimte en we lachten er met z’n allen kostelijk om. 🙂
Na een goede 1,5 uur heerlijk snoepen en thee drinken, werd de tafel opgeruimd, omdat we naar het volgende onderdeel moesten!
Al snel had ik door dat de reis richting Rotterdam ging. Toen we vervolgens richting “De Kuip” reden, werd ik gek! Ik zei dan ook hardop; “Wat gaaf! We krijgen een rondleiding door de Kuip!” Deze hoop vervloog echter snel, toen de eerste auto hard dit geweldige stadion voorbij reed… 🙁 😉
Vervolgens kwamen we uit bij de Euromast. Toen we ook nog er tegenover een parkeerplekje zochten, heb ik heel even gedacht dat ik hier vanaf ging abseilen. Toen ik echter de “Pannenkoekenboot”, “China boot”, “Berenboot” en nog meer van dat soort toeristische boten zag liggen, begon ik toch wel erg hard te twijfelen.
En zoals mijn twijfels al deden vermoeden, werd de Euromast hard voorbij gelopen en liepen we de boot van “Escaping Rotterdam” op. Terwijl de naam echt deed vermoeden dat we naar een escaperoom gingen, boden ze vanuit deze boot veel meer dingen aan, het was dus nog steeds een vraagteken.
Na een toiletbezoekje, moesten we allemaal onze handtekening zetten zodat het bedrijf niet verantwoordelijk was voor de risico’s die we liepen. Het werd steeds schimmiger in m’n hoofd… 😉
Al snel werden we opgehaald en na een redelijk vreemd verhaal van een van de medewerkers over een kapitein die een koffer met geld in een kantoor had verstopt, kwam ik erachter dat ik toch echt in een escaperoom was beland!
We stapten in een kantoor met een bureau, kastjes, een kluis en een levensgrote landkaart en schilderijen aan de muur. Op een kwart van de ruimte waren horizontale laserstralen, die we niet mochten raken, dit had volgens de dame met het vreemde verhaal, consequenties.
Toen de tijd inging, liet ik me gelijk van m’n lenigste kant zien en wrong me tussen de laserstralen door, naar de andere kant van de ruimte. Een paar dames volgden. We gingen alles bevoelen en bekijken, niets was veilig! De stoelen werden omgedraaid, ik lag op de grond om de onderkant van het bureau te bekijken en anderen testten of de schilderijen van de muur konden. Mijn moeder beweerde zelfs dat de sponningen van de muur af konden, maar daar besloot ze maar mee te stoppen, toen ze de schroeven zag… 😉
Na het “Even centraal” van mijn zus, besloten we de taken te verdelen, zodat we niet tekeer bleven gaan, als kippen zonder kop.
Al snel ontdekten we codes en besloten die in te voeren op het lampjes paneel, waar we uiteindelijk alle lampjes op groen moesten zien te krijgen. Continue was het niet goed. Tot we ook cijfersloten zagen en we daar wat gevonden codes op probeerden! We werden gek van enthousiasme toen er cijfersloten open gingen! 🙂
Ik was ondertussen geobsedeerd door die grote landkaart en al snel had ik door wat daar de bedoeling van was! Samen met de tante van Lars en een later gevonden aanwijzing, loste ik het raadsel op.
Speciale aandacht verdienen mijn moeder en mijn vriendin Marianne. Wat waren die 2 fanatiek zeg! Je hoorde ze amper, maar in alle stilte losten die 2 toch behoorlijk wat op. M’n moeder zelfs zonder dat ze het zelf doorhad! 😉
Uiteindelijk hebben we het niet gered. We hadden zelfs maar 1 groen lampje op het paneel. Wel vertelde de medewerkster die ons “bevrijdde”, dat we heel goed op weg waren en bijna alles ontdekt hadden. Ook had ze genoten van ons fanatisme zo achter haar schermpje waarop ze ons in de gaten kon houden, ze vond het dan ook hartstikke knap hoever we waren gekomen en dat terwijl het voor ons bijna allemaal de eerste keer was in zo’n ruimte!
Helaas waren telefoons niet toegestaan in de room en dus hebben we geen foto’s kunnen maken, wel werd als aandenken door de lieve medewerkster, deze foto gemaakt:
Na dit geweldige avontuur liepen we weer richting de auto’s en reden we verder Rotterdam in. Na een kort ritje parkeerden we de auto tegenover een kookschool. Hier kregen we een kookworkshop! 😀
Na een korte introductie van de 2 medewerkers, proosten we op de dag en trokken we onze schorten aan. Vervolgens gingen we gelijk aan de slag met de Franse gerechten die er op het menu stonden. Er werden groepjes gemaakt. Ik maakte samen met mijn schoonmoeder en de tante van Lars het hoofdgerecht!
Het was heel gezellig in de keuken en waar iedereen in het begin zich echt bezig hield met de zelfgekozen gang, mixte dit al snel en hielp iedereen elkaar! 🙂
Ik maakte met de tante van Lars een aardappeltaart, wat heel leuk was om te doen. Vooral de groenten door de keukenmachine en het opbouwen van de taart, deed ik met veel plezier!
Samen met mijn schoonmoeder trachtte ik een bearnaisesaus te maken, die we al snel omdoopten tot SanSam saus, aangezien het maken niet helemaal volgens recept verliep… 😉
Samen met vriendin Annebet toverde ik op de runderbavette een prachtig grillruitje, waarna deze verder gaarde in de oven.
Mijn zus en vriendin Marianne hoorde je amper, die waren zo druk met het nagerecht! Wel hadden ze een hoop lol, vooral omdat lobbig een begrip is wat niet iedereen kent en het Marianne een redelijk pijnlijke arm heeft bezorgd! 😉
Organisator en zwangere vrouw van Lars zijn neef, Manon, hield ondertussen alles goed in de gaten en deed op haar beurt wat klusjes voor het voorgerecht.
Toen ook de gepocheerde eieren gelukt waren, kon het voorgerecht opgediend worden en konden we aan tafel!
We namen plaats aan een lange gedekte tafel, waar we genoten van de heerlijke gerechten die we met elkaar hadden bereidt! Na iedere gang werden er weer mensen opgehaald, die de volgende gang op het bord mochten opdienen. Zo was je echt van begin tot het einde bij de gerechten betrokken. Persoonlijk vond ik ieder gerecht iets lekkers hebben, maar het nagerecht sprong er toch wel tussenuit!
Uiteindelijk kregen we alle recepten in de vorm van een boekje mee naar huis en mochten we de schorten houden. Een super leuk aandenken!
En met deze kookworkshop, kwam mijn vrijgezellenfeest tot een einde. Het was voor mij een zeer geslaagde dag, met een perfecte mix tussen rust, spanning en samenwerking, waarop we elkaar op een hele andere manier hebben leren kennen.
Lieve Manon, mam, Tamara, Sandra, Sofia, Annebet en Marianne, ik wil jullie nogmaals heel erg bedanken voor deze te gekke verrassing en te toffe dag. Het voelde heel speciaal zo positief in het middelpunt van de belangstelling te staan. Bedankt! ♥