Vandaag lees je alles over de gebeurtenissen op onze grote dag vanaf ongeveer 10.30uur tot 14.00uur. Benieuwd naar onze eerste ontmoeting, oftewel the first look, onze trouwauto en de fotoshoot? Lees dan weer gezellig mee!
Zoals je in het artikel van afgelopen maandag kon lezen ging tijdens het aantrekken van mijn jurk van alles verkeerd! Ik sloot af met het feit dat ik ijsbeerde door de kamer, vanaf daar gaat het verslag nu verder…
Rond 10.45uur was het zover, Lars was in aantocht! Ik werd dus zoals afgesproken in de keuken geplant en mijn ouders, zus, Lars zijn moeder en Manon zouden de deur open doen als Lars aanbelde. Vervolgens zou Lars midden in de woonkamer op het vloerkleed plaatsnemen, met zijn rug naar mij toe, zou ik aan komen lopen en als ik dan klaar stond, zou Lars zich omdraaien.
Zo gezegd, zo gedaan. Het verliep allemaal vlekkeloos. De aanhang deed de deur open, Lars was verbaasd dat ik daar niet stond en vervolgens werd hij op de afgesproken plek neergezet. En toen was het zover, ik mocht naar hem toe! En terwijl hij omgedraaid stond, zag ik al dat hij er prachtig uitzag! Ik werd dan ook erg emotioneel, dit was een moment waar we zolang naar toe hadden geleefd en naar uit hadden gekeken!
Toen ik goed en wel op mijn positie stond, draaide Lars zich op het teken van Gabriel om. Sprakeloos en glimmend van trots keken we elkaar aan, we stamelden wat tegen elkaar dat we elkaar heel mooi vonden en gaven elkaar vervolgens een kus. We waren helemaal onder de indruk, dit was heftiger dan we ons op voorhand voor hadden kunnen stellen…
Toen de ergste lading eraf was, liet Lars zn manchetknopen zien, die erg gaaf waren en zag ik het boeket en zijn corsage, waar ik niets van af wist, pas goed. Ik was lyrisch! 😀
Na even kort vertellen aan elkaar hoe we de ochtend hadden ervaren en wat er vooral bij mij allemaal fout was gegaan, was het tijd om te vertrekken naar de eerste fotolocatie!
Inmiddels was de straat volgelopen met nieuwsgierige buren en kennissen, het voelde dan ook heel speciaal om naar buiten te lopen en me eindelijk te kunnen laten zien aan zoveel mensen.
Ook zag ik toen eindelijk de versiering goed, die door mijn zus geregeld was! Er lag een heuse witte loper in de tuin van mijn ouders en er stonden heel veel trossen met ballonnen in “onze kleuren” vrolijk te dansen in de wind!
En dan de auto! Uiteraard hebben we deze zelf uitgekozen, maar dat was wel bijna een jaar geleden! Het plaatje was compleet! Klassiek, stijlvol en heel mooi! Met veel trots nam ik dan ook maar al te graag plaats in deze gave bak!
Na wat stoeien met alle stof en mijn sluier, kon eindelijk de deur dicht. Door mijn grote gewaad bleef er echter maar een piepklein plekje over voor Lars, maar dat mocht de pret niet drukken, wij voelden ons echt de koning en de koningin! Vooral toen we door alle aanwezige buurkinderen heftig uitgezwaaid werden! ♥
Na een minuut of tien kwamen we aan bij onze eerste locatie, het stadion van FC Dordrecht! Wat waren wij onbeschrijfelijk blij dat we, na heel wat heen en weer gemail, eindelijk groen licht kregen! En gelukkig waren de weergoden ons ook positief gestemd, want het was droog! 🙂
Niets was gek en er was heel veel geoorloofd! Zo hebben we als echte spelers het veld betreden oplopend vanuit de spelerstunnel, pakten we de bal van het hoogwerkertje (de hoofdsponsor van FC Dordrecht is Riwal hoogwerkers) en liepen we vervolgens naar de middenstip, waar we de bal neerlegden. Hebben we echt gevoetbald op en rond de middenstip, met als doel de bal van elkaar af te pakken. Opvallend was dat ik wel erg vaak de bal had en dat het me best goed af ging ondanks die vele lagen stof! 😉
En als klap op de vuurpijl heb ik een paar penalty’s mogen nemen met Lars in het doel! Met drie doelpunten uit drie pogingen, zou ik zo in het Nederlands elftal kunnen verschijnen! De mooiste ging én door Lars zijn benen én in de kruising! In mijn hoofd hoorde ik het gejoel en applaus vanaf de tribunes… 😉 Het was een droom die uitkwam; Op m’n trouwdag in m’n droomjurk mogen schitteren op het veld van de door mij zo geliefde en aanbeden voetbalclub! Er kon een vinkje op mijn bucketlist! Dit vergeet ik nooit meer! ♥
Vervolgens maakten we nog foto’s op de statribune en op ons vaste plekje op de Noord-tribune, wat wel heel speciaal voelde! ♥
En dat Gabriel wel heel gevaarlijk deed en bijna een boete van €5000,- en een levenslang stadionverbod aan z’n broek had hangen, dat deed hem niets! Je moet namelijk wel wat over hebben voor dat perfecte plaatje! 😉
Toen de geplande tijd op was en het begon te regenen, werd het echt tijd dat we naar de volgende locatie gingen! Met een sjaal tegen de kou en mijn jurk omhoog houdend liepen we richting de trouwauto.
We vervolgden onze route richting de wijk De Stadswerven in Dordrecht, wat normaal gesproken niet langer dan een klein kwartiertje rijden is. Normaal gesproken wel, niet als de brug openstaat… Waar we normaal 12.15uur/ 12.30uur aan hadden moeten komen bij onze locatie Dordtyart, een museum voor beeldende kunst, was het nu al over 12.45uur! 😮
In overleg spraken we met Manon af dat we gewoon drie kwartier voor de shoot uit zouden trekken en dat we dan maar wat sneller moesten lunchen!
Gabriel, David en Kayleigh keken ondertussen hun ogen uit en zagen wel wat mooie plekjes waar ze wat mee konden! Wat wel erg jammer was, is dat als je een fors bedrag betaald om zo’n shoot te mogen doen, er dan een rondleiding is langs de kunst voor een grote groep mensen! Dat dit ook nog eens blinde en slechtziende mensen betrof, maakte het ook nog eens lastig, aangezien die het niet zien dat er opeens een foto- of videograaf op de grond ligt… 😉 Als je dan ook nog eens wordt aangesproken op je spraakvolume en je niet de vrijheid krijgt om van alle mogelijkheden die het museum biedt, gebruik te maken, zakt de moed je wel in de schoenen… Gelukkig bleef Gabriel heel positief en liet hij zich niet uit het veld slaan. Die positiviteit sloeg gelukkig vrij snel ook weer op ons over en zo zorgde het toch voor wat mooie plaatjes! 🙂
En toen was het eindelijk tijd om naar onze trouwlocatie te gaan; De Wevershoeve! De plek waar onze ceremoniemeester Kevin samen met 3 man hulp heel de ochtend had lopen zwoegen om het onze droomlocatie te maken!
Ook deze rit verliep niet vlekkeloos. Aangezien de trouwauto niet heel hard kon en wij hem in onze stress redelijk om hebben laten rijden, kwamen we pas een half uur later op de locatie aan. Helaas regende het inmiddels pijpenstelen, dus echt mooie plaatjes met de trouwauto hebben we niet kunnen maken. Gelukkig waren we in het bezit van doorzichtige paraplu’s, waardoor we als herinnering aan onze auto, toch deze mooie foto hebben kunnen maken.
Toen we een warme en droge Wevershoeve inliepen gebeurde er iets magisch, wat zag het er fantastisch uit zeg! Echt petje af voor Kevin en consorten! Zij hadden top werk verzet! ♥
En toen moest ik plassen! Wat een onderneming zeg! 😮 Gelukkig had ik er heel veel over gelezen en wist ik dat een hoepelrok, die ik gelukkig had, heel handig was in deze! Ik propte de voorkant van m’n jurk in de hoepel draaide me met mijn gezicht naar de pot, mikte en liet me vervolgens zakken.
En dan plassen terwijl er allemaal mensen toe staan te kijken en foto’s staan te maken… 😉
Tot overmaat van ramp, hoorde ik dat mijn schoonouders en mijn zwager toen al binnen kwamen! De door ons geregelde taxi had ze veel te vroeg opgehaald! Maar hun mochten ons helemaal nog niet zien! 😮
En ik zat nog altijd op de wc! De wc die naast de ingang is! Hun stonden in de zaal en wij moesten naar ons “terug-trek-hok”, via de trap die in de zaal begon!
Manon werd opgetrommeld om mijn schoonouders en zwager weg te lokken en wij snelden ons naar de speciale ruime boven!
Benieuwd hoe de dag verder verliep? Dat lees je de volgende keer!
Wat een prachtige fotos van jullie schitterende ochtend???
Wordt nog moeilijk kiezen voor jullie boek denk ik zeker omdat ze er zoveel gemaakt hebben??
Dank je wel! ?
Nou, dat wordt het zeker! Mogen er maar ronde de 70 en hebben er ruim 600…. ?