Vandaag is het derde en tevens laatste verslag over onze huwelijksreis aan de beurt. Vandaag loopt het verhaal van dag 11 tot en met 15 en vertelt het naast onze terugreis, over een super gave jeepsafari! Benieuwd? Lees dan snel verder!
Vorige week vertelde ik onder andere over de te gekke excursie die we maakten naar “the green canyon”, dat we ons 1-wekig jubileum een dag te laat vierden en hoe we op en top ontspanden in de gehuurde cabana. Heb je dit verslag gemist, of wil je het nog eens teruglezen? Klik dan hier.
Na een lekkere luierdag op vrijdag vonden we dat het tijd werd voor wat avontuur! Vandaar dat we vandaag, na al een aantal keer geïnformeerd te hebben, wilden gaan parasailen! Ja precies, samen onder een soort van parachute hangen die keihard voorgetrokken wordt door een bootje! 😀 We hadden dus, zoals hierboven beschreven, al een aantal keer geïnformeerd hoe en wat qua kleding, de kosten en foto en video beelden etc. Maar het eerste wat ze nu vroegen, toen we er ook daadwerkelijk helemaal klaar voor waren, hadden ze nog nooit gevraagd! Namelijk hoeveel we samen wogen! Wat kwamen wij van een koude kermis thuis, toen we hoorden dat 130kg echt de max. was! En dan kun je nog 55kg afgevallen zijn, wij tikken toch echt samen de 175 á 180 kilo aan! Weg parasail droom, weg spanning en sensatie… 🙁 Er was nog een mogelijkheid om 1 voor 1 te gaan, maar we wilden dit gewoon echt samen beleven, het leek ons zo’n bijzondere ervaring en herinnering voor ons samen… 🙁
Omdat we echt zwaar teleurgesteld waren in de gang van zaken, ook wij weten dat veiligheid altijd voorop moet staan, maar hoeveel we wogen hadden ze ook al eerder kunnen vragen toen wij kwamen informeren, besloten we last minute een excursie te boeken met wellicht iets minder adrenaline, maar zeker ook de actie de we zochten. Gingen we toch zomaar ineens de dag erna op jeepsafari! 😀
De dag was ontzettend gaaf! Sowieso werden we al opgehaald met een te gekke bus! En na bij nog een aantal resorts mensen opgehaald te hebben, reden we naar de verzamelplaats waar de jeeps op ons stonden te wachten. Hier werden alle mensen over 3 jeeps verdeeld. Wij hadden het hierbij echt getroffen, want we hadden echt een hele leuke groep! 🙂
We beleefden echt een te gekke dag, waarbij we door diepe plassen en smalle riviertjes crossten, waarbij vervolgens de druppels aan je kin hingen, we verschillende stops maakten op hele mooie punten, waarbij we thee dronken met de plaatselijke dorpsbevolking, een meloen kregen om te delen van een hele lieve boer en zoveel stof hapten, dat het eerste water ’s avonds onder de douche gewoon helemaal bruin was…
Maar wat was het te gek! Zo’n gave ervaring vergeet je echt nooit meer! En wat is de Turkse bevolking toch gastvrij! 🙂
De geweldige zaterdag sloten we af met een heerlijk diner bij het Seasons a la carte restaurant. Want deze dag waren we natuurlijk ook nog eens 2 weken getrouwd! 😀 We praten nog eens na over de geweldige dag en aten van alle heerlijke gerechtjes. Zo eindigde een fantastische dag met een hele waardevolle avond! 🙂
De volgende dag besloten we in Belek nog opzoek te gaan naar wat souvenirs. Het was er heerlijk rustig en ook bij het ♥Belek logo was geen mens te bekennen. Wij grepen daarom de kans om nog een paar leuke foto’s te maken bij dit imposante bouwwerk! 🙂
En naast een lekker drankje en ijsje op het terras, slaagden we ook voor de nodige souvenirs, zo kocht Lars een paar nieuwe riemen, ik een nieuwe handtas en kochten we nog een aandenken aan onze huwelijksreis in de vorm van een beeldje.
Maandag stond in het teken van ontspanning, aangezien we de dag daarna alweer vroeg naar Nederland zouden vertrekken. Daarom gingen we na het ontbijt nog even naar het zwembad, waar Lars zijn zoveelste boek uitlas en ik heerlijk in m’n opblaasbandje dobberde. 🙂
Na de lunch maakten we nog een rondje over het park om wat foto’s te maken en beklommen we de uitkijktoren van het resort, waar je eenmaal boven, na 126 treden, een heel mooi uitzicht over het park hebt! 🙂
’s Avonds beleefden we onze “laatste avondmaal” in het buffet restaurant, aten we zoals iedere avond, weer heerlijk en namen we afscheid van de allerliefste tafeljongen van het hele restaurant; Khan. Na wat uitleg met handen en voeten en google translate, door in het Turks te laten vertalen dat we die nacht terug naar huis vertrokken, ging hij met veel plezier nog even met ons op de foto en kregen we allebei een knuffel en (hand)kus van hem. ♥
’s Avonds gingen we vroeg slapen, zodat we om 01.30uur toch een soort van fit waren toen de wekker ging. Ik was alleen wel heel erg suf doordat mijn medicatie nu eenmaal acht uur werkt. En alhoewel ik ze al tijdens het avondeten had ingenomen, voelde ik me toch nog best een zombie toen we op moesten gaan schieten en de laatste dingen in moesten gaan pakken.
Rond 02.30uur brachten we de koffers naar de receptie en checkten we uit. Een klein kwartiertje later kwam de bus voorrijden die ons naar het vliegveld zou brengen. Tijdens een lange rit, waar ik weinig van meekreeg, omdat mijn medicijnen toch weer aardig “meester” over mij waren, deden we verschillende resorts aan en kwamen we rond 04.00uur aan bij de luchthaven van Antalya. Van mij had de rit nog wel wat langer mogen duren… 😉
Na een redelijk lange rij bij het inchecken, ging de paspoort- en handbagagecheck gelukkig snel, waardoor we rond 05.30uur een lekker ontbijtje konden nuttigen.
Net zoals de heenreis verliep ook nu qua vliegen weer alles zeer op tijd wat erin resulteerde dat we rond 09.30uur landden op Schiphol. 🙂
Doordat we zowat bij de achterste gate van alle gates werden gedropt, zou het minimaal 30 minuten lopen zijn naar de kofferbanden. Gelukkig waren de medewerkers van Schiphol zo lief om ons met een busje op te komen halen en ons af te zetten vlakbij de paspoortcontrole. Dit scheelde een grote wandeling, iets waar je natuurlijk weinig zin in hebt na zo’n gebroken nacht!
Gelukkig kwamen de koffers ook vrij snel, waarna we richting de vallet parking konden om onze auto op te halen. Ook dit verliep allemaal goed. 🙂
Eenmaal onderweg, besloten we al snel even te stoppen, omdat we toch wel erge trek hadden. Het was inmiddels 11.15uur en ons ontbijtje dateerde van 05.30uur. Daarom stopten we bij de brug met verschillende restaurantjes over de A4. We ploften neer bij restoA4 en besloten alles te bestellen wat we 2 weken lang niet hadden gegeten. Wat genoten wij van ons “12 uurtje” (terwijl het toch nog echt geen 12 uur was) met een kop groentesoep mét ballen, een boterham met oude kaas, een boterham met ham en een boterham met een kroket! Echt gek hoe erg je zulke simpele dingen dan opeens weer kunt waarderen! 🙂
Met gevulde buikjes vervolgden we onze weg richting huis. Waar een super groot bloemstuk compleet in de bruiloftsstijl en een mooie bos bloemen op ons stonden te wachten! 🙂
Met deze thuiskomst komt er niet alleen een einde aan de verslagen over de huwelijksreis, maar sowieso een einde aan de bruiloftsverslaggeving. Dit was namelijk het laatste artikel van 2017 en daardoor dus ook het laatste bruiloftsgerelateerde artikel dat in de vaste rubriek op donderdag zal verschijnen. Ik kan niet beloven dat dit ook echt het allerlaatste artikel is wat over de bruiloft verschijnt, maar dus wel in deze vaste rubriek op donderdag die vorig jaar januari werd gepresenteerd.
In het nieuwe jaar komt er weer een nieuwe vaste rubriek op donderdag. Wat dat wordt, dat lezen jullie volgende week.
Als allerlaatste wil ik heel graag iedereen bedanken die zo met ons meeleefde in de voorbereiding naar de bruiloft toe, op de dag zelf en erna. Een jaar lang 1 dag per week over het zelfde onderwerp schrijven was echt niet altijd makkelijk, maar mede door jullie tomeloze enthousiasme werd het voor mij echt een feestje om te doen! DANK JULLIE WEL! ♥
