Weer een nieuwe “gewoon fan van…” vandaag! Dit maal weer eens over een televisieprogramma. Een programma waarvoor je je bijna verplicht voelt excuses te verzinnen waarom je het kijkt, namelijk Utopia. Benieuwd waarom wij kijken en waarom wij ons er juist helemaal niet voor schamen? Lees dan snel verder!
Op 1 januari 2014 begonnen 15 doodgewone mensen uit onze maatschappij aan het avontuur van hun leven, ze werden inwoner van Utopia! Ze begonnen met enkel een kale loods op een onbewerkt stuk land, een bescheiden veestapel, een aansluiting voor water en elektriciteit, één telefoon en een cash geldbedrag om hun leefomgeving op te bouwen en de eerste maanden te overleven. Inmiddels hebben er meer dan 100 mensen hun intrede gedaan in Utopia om te bouwen aan de ideale samenleving en is het terrein niet meer te herkennen in enkel een kale loods op een onbewerkt stuk land, maar omgetoverd tot een soort van vakantiepark met losse huisjes en veel luxe.
De eerste groep die meedeed aan Utopia
In het begin keken wij puur uit nieuwsgierigheid. Logisch! Er werd veel contact gezocht met de pers over het nieuwe concept, wat nog nooit eerder vertoond was. Je kon er daardoor niet omheen tijdens het tv kijken of het luisteren naar de radio.
Al snel werden we gegrepen door het enthousiasme van de groep inwoners om een ideale samenleving te bouwen en alle ideeën die daarbij horen. Mede door het nomineren en uiteindelijk elimineren van mensen, werd er een spelelement toegevoegd wat het extra boeiend maakte, er gingen namelijk mensen weg en er kwamen er nieuwe voor in de plaats.
We leefden met mensen mee, van wie er een familielid ziek werd of zelfs overleed en heel, heel af en toe dacht je bijna dat het niet echt kon zijn, door de bizarre dingen die er af en toe gebeurde. Maar het is wel echt, het zijn echte mensen daar in Utopia, met familie en gedachten en gevoelens. En juist dát maakt dat het zo boeiend is om naar te kijken.
Tijdens mijn opname van november 2014 tot en met maart 2015 heb ik niet gekeken, mijn hoofd stond er niet naar en ik had er ook helemaal geen behoefte aan. Lars heeft echter ook in die tijd geen aflevering overgeslagen! Dat maakte dat ik er weer zo “in zat” toen ik eenmaal weer thuis was. Het is ook echt iets van samen. Wij vinden maar heel weinig televisieprogramma’s samen leuk, daardoor is het extra leuk en bijzonder dat dit iedere avond vaste prik is! 🙂 Wij kijken alleen nooit live, we nemen het altijd op en kijken het dan de dag erna onder het avondeten. Een heerlijk rustpuntje met het bord op schoot, voor ons echt genieten!
Het kwam voor ons dan ook als een schok toen we hoorden dat Utopia eind mei stopt! Onze eerste gedachte ging uit naar de invulling van het avondeten en dat we hoopten dat er zo’n zelfde soort programma voor terug zou komen. Uiteraard kwam daarna het besef, dat een programma wat wij al ruim 4 jaar volgen nooit meer terug komt, of in ieder geval niet met deze mensen en in deze vorm. We proberen er nog maar niet teveel bij stil te staan, voorlopig genieten we nog enorm iedere avond!
Op het terrein van Utopia is de finale overigens al begonnen, wat het extra spannend maakt! Er wordt vanaf vorige week iedere maandag gestemd en de dag erna iemand naar huis gestuurd. Heel heftig, omdat er nu al echte slangenkuilen ontstaan en echt niemand te vertrouwen is! Extra leuk voor ons is dat wij alles zien en dus ook mensen tegen elkaar uit gespeeld zien worden.
Tot slot rond ik af met een pleidooi voor degene waarvan ik hoop dat zij Utopia wint en dus Utopiaan van de eeuw wordt.
Mijn favoriet voor de titel is absoluut Romy! Romy is al ruim 2 jaar achtereenvolgens inwoner, heeft al heel veel meegemaakt en doorstaan. Is vriendschappen kwijt geraakt, is bedonderd en misleidt, maar houdt haar hoofd koel en staat echt voor iets. Ze doet ontzettend veel voor de samenleving, zet zich in met hart en ziel, is niet vies van werken en is er voor iedereen. Het belangrijkste vind ik dat ze vrijwel altijd eerlijk is en zegt wat ze denkt. Ook is ze een tikkeltje naïef, wat haar schattig maar ook kwetsbaar maakt, daarom hoop is dat ze niet misgrijpt door het spelelement, maar haar ogen en oren openhoudt en ingrijpt waar nodig. Gelukkig heeft ze aan haar vriend Cemal een steady factor, die haar vaak op het juiste moment van advies voorziet.
Romy, you go girl! Zet hem op en pak die titel! Het zou mijn avontuur als kijker laten eindigen met een gouden randje! ♥
Romy